ලංකාවේ අපේ පොලිසිය....
සියළු දෙනාගේ දැන ගැනීම පිණිසයි !

ලංකාවේ රථ වාහන ගත්තොත් වැඩි පුරම තියෙන්නේ රෝද තුනේ එවායි රෝද දෙකේ ඒවයිනේ...ඒකෙනුත් රෝද දෙකේ ඒවා වැඩිපුර ඇති කොහොම උනත් අද වෙනකොට ලංකාවේ රේද දෙකේ වාහනයක් උනු මොටර් බයික් ගැන අහන්න ලැබෙන්නේ ඇස් දෙක උඩයන දත කට එකට පූට්ටුවෙන කේස් නේ... මේ දකින කොට මටත් මතක් උනා මට විච්චි අජූත අභුත බයික් කේස් එකක්.. අපේ  තාත්තට ඉස්සර තිබ්බා.. Honda Benly 90 CC මොටර් බයික් එකක්. පරණ හෝ අලුත් පරම්පරාවේ වේවා දන්නෝ දනිත් බයික් එක ගැන තොල් කරනවා සුපිරියටම.. ආයේ තෙල් සුවඳටත් සැහේන්න දුරක් යන්න පුළුවන්...ෆුල් ටෑන්ක් ගැහුව කියන්නේ ලාංකාව වටේම යන්න පුළුවන්.

Honda Benly 90 බයිසිකලයක්

ඔන්න ඉතින් අපේ තාත්තත් ඔහොම ඉඳල පොඩි අඩව්වක් ඇල්ලුවා.. පොඩි කිව්වට පොඩිත් නැහැ...දනහිසට පහලින් කොටස් 3කට කකුළ කැඩුනා... ඔපරේෂන් කොරලා අමාරුවෙන් ආයෙ ජොයිට් කරා.. ඊට පස්සේ අපේ තාත්තට එපා උනා එයා TVS Star Sport ES 100CC බයික් එකක් ඇන්න ආවා...සෙල්ෆ් ස්ටාට්ලු අර දකුණු පැත්තෙන් බොත්තමක් ඔබනකොට සුරුස් ගාල බයික් එක ඉස්ටාට් වෙන්න  අන්න එහෙම තියෙන එකක්... හ්ම්...නරකමත් නැහැ... කොහාම උනත් පරම්පරාවෙන් පරම්පරාවට කියන අර මොකක් දෝ වෙළඳ දැන්වීම වගේ මට අපේ තාත්තගේ පරණ බයික් එක ලැබුනා.. එක් මට ඒක තිබ්බ තත්වෙන් ගොඩ ගන්න ප්‍රතිපාදන හම්බුනේ නැහැ. කොහොම උනත් බයික් එක අහක දාන්න අදහසක් තිබ්බෙත් නැහැ. මොකද ගොඩක් අය කිව්වා

"මල්ලියේ ඕක නියම බයික් එක හදල ගනින්" කියලා....

ඇත්තටම පිට එකාල මේකට පොරකන්නේ ඇයි කියලා ඒකාලේ අදහසක් තිබ්බේ නැහැනේ මට. මම ඒ කාලේ වැඩ කලේ අපේ තරංග අයියගේ කොම්පුටර් ෂොප් එකේ.. UserMax Technology අන්න ප්ලේස් ආහ්.. නිදහසේ වැඩ කරගෙන හිටියා. ගොඩක් කොම්පුටර් ගැන ඉගෙන ගත්තා. මගේ ජීවිතේ ගොඩක් වෙනස් උනා. හිස් මොලේට වටිනා කියන දත්ත පිරෙන්න පටන් ගත්තා. අලුත් දේවල් ගැන හොයන්න පටන් ගත්තා. තරංග අයියා ඒ අතින් දෙයියෙක් ආහ්. නොදන්න හැම දේම වගේ කියලා දුන්නා.

එතකොට මේ තියෙන්නේ TVS Star Sport ES 100CC  වර්ගයේ බයික් එකක් බොලව්

මේක තමා දැන් භාවිතා කරන්නේ ?

මොන දේ උනත් මට නම් පරණ බයික් වලින් කිසිම වදයක් නැහැ. මම එයාව අරගෙන ගියා ගැරිජ් අයිය කෙනෙක් ගාවට. ගිහින් පෙන්නුවා. අනේ පං රෙපෙයාර් ගොඩායි. ඉතින් මම ගැරිජ් අයියට කිව්වා

" අයියේ මට මේ බයික් එක හදල ඕනි තිබ්බ විදියට " 

ඒ පාර ගැරිජ් අයියා කිව්වා

"මල්ලි ටිකක් වියදම් යයි. අඩුමා ගනේ 35,000 වත් කියලා " 

මොනව කරන්නද ඉතින් වැඩේ කෙරෙන්නත් එපැයි. විකුණන්න බැරි  නම් කරන්න තියෙන එකම දේ හදන එක තමා. කොහොම හරි බයික් එකේ ඇන්ජින් එක හදා ගත්තා ඒත් මගේ කරුමෙකට වහින්න පටන් ගත්තා. ඔයින් මෙයින් අන්තිමට බයික් එකේ පේන්ට් එක ආපහු ගහලා බයික් එක පරණ පෙනුමම ගන්න මට මාස 8ක් තිස්සේ ගැරිජ් එකට බඩ ගාන්න උනා . ඒ මාස 8 ට බයික් එක 3 න් පාරක් පෙන්ට් කපලා ආපහු පෙන්ට් කරන්න උනා. මාස 8 කට පස්සේ බයික් එක ගැරිජ් එකෙන් මහා පාරට අරගත්තා. දැන් ඉතින් පදින්න තමා තියෙන්නේ.

යකෝ මේ මොන කරුමයක්ද යන යන තැන දකින එකාල අහන්න පටන් ගත්තා

" මල්ලි බයික් එක විකුණන්නේ නැද්ද "  

"  කීයට ද බයික් එක ගත්තේ " 

ඇත්තටම කිව්වොත් අපේ තාත්තට පරණ බයික් එක ගන්න ගියේ 35,000 යි ඒත් මට බයික් එක හදන්නම 35,000 ක් වියදන් උනා. ඒත් මොනා කරන්නද විසික් කරන්න අදහසකුත් නැහැ විකුණන්න අදහසකුත් නැහැ ඒක හැදුවේ. ඔය විදියට බයික් එක අවුරුද්දක් විතර බොහොම  පරිස්සමෙන් මම තාත්තගේ පරණ බයික් එක පාවිච්චි කොලා. ඔන්න ඉතින් දවසක් මම මගේ සහෝදරයට බෙහෙත් ගේන්න ගිරිඋල්ලට එහා තියෙනවා යක්විල කියලා ගමක තියෙන වෙද පොට් එකකට බඩගෑවා. ගියේ බෙහෙක් ගන්නනේ. ඉතින් බෙහෙතුන් අරගෙන අපි දෙදෙනා සුරුස් ගාල ගෙදර එන්න අවා. පාරත් එක නිල්ලට කෙලින්,වාහනත් නැහැ. අපි දෙනක් තණ නිල්ල දිගේ ඇදිලා යනවා.....වෙගේ වේගෙන් ආවා. ඔන්න ගිරිඋල්ල නගරයට සැපත් වෙනවාත් එක්ක අපි අධිවේගි රිය අමාරුවෙන් පාලනය කරගෙන ගියා. ගිහින් ගිරිඋල්ල බස් නැවතුම් පොළ ඉස්සර තියෙන කහ ඉරට ඉස්සරහින් පොඩ්ඩත් වේගය අඩු කලා.

ඔන්න අපේ වාහනේ කුටු කුටු ගාගෙන ඉස්සරහට ඇදේනවා වාහන පෙල අස්සෙන්. ඒ අස්සේ එක පාරටම ඩෝං...... ගාල කොහෙදේ ඉඳලා ආපු අපතයෙක් අපිව පිටි පස්සේන් හැප්පුවා. මාවයි අයියවයි වාහන වලට යට නොවී පාර අයියේ පතබෑවුනා. මගේ හිසට ඉහළින් අයියා විසිවෙනවා හීනේන් මෙන් මතකය. ඉන්පසු සිද්ධ උනේ දේවල් අමතකය. මොහොතකින් ඇස් අරින විට මිනිස්සු ගොඩක් වට වෙලා ඉන්නවා දැක්කා. මම නැගිට්ටා. ඒ එක්කම අයියත් නැගිට්ටා. අයියගේ කකුලට තුවාලය මට ඒ කිසිම අමාරුවක් දැනුනේ නෑනේ. මම නැගිටල ඇවිදින්න අඩිය තිබ්බා විතරයි. අනේ අම්මියෝ...දණහිස ලෙල්ලටම හීරිලා. කොහොම හිරි අපි දෙන්න බැරි බැරි ගාතේ නැගිටල ගිහින් බයික් එක කෙලින් කොලා...මේ පොස්ට් එක ලියන වෙලාවෙත් බයික් එක ආයේ පාරක් පෙරලගෙන කකුළත් තුවාල කරගෙන කකුළ උඩතියාගෙන ඉන්නේ. කකුළ ටිකක් කඩියා කනවා වගේ. අපරාදේ තුවාලේ ගැන නෙවෙයි දුක . ගවේශකයයි පොඩි මහත්තයයි එකක් යන්න යොදාගෙන තිබ්බ නකල්ස් හයික් එක නැවතුන එක ගැන. ගවේශකයටත් හිතේ ආමාරුව ඇතිවැඩේට ඔක්කොම ලෑස්ති එකා මුළු දවසම අපි දෙන්න මහන්සි වෙලා.

ඔන්න බැක් ටු දි ස්ටෝරි ...... අපි දෙන්න නැගිටින කොට අපි ගාවට ඒ වෙලාවේ එතන සේවයේ වියුතු රථා වාහන හසුරුවන නිලධාරී දෙන්නා ආවා. ඇවිල්ලා කිව්වා

" මල්ලී මොකද උනේ ...? අමාරුයිද....?" 

" බයවෙන්න එපා අපි වාහනේ දැක්කා.. ඔයාලා ගිහින් තුවාල වලට බෙහෙත් දාගෙන එන්න..." 

" අපි පොලිස්සියට ඇන්ටිරියක් දාමු.. උන්ට පැනල යන්න බැහැ අපිත් එක්ක කියලා..." 

 මගේ මතකෙ හැටියට අපි දෙන්නට කෙටපු හැලපයා පලා ගිහින්. වටේ අයගේ කයියට අනූව ඒක ගිරිඋල්ල පාක් එකේ වාහනයක්. වාහනේ කිව්වට ඒක ටුක් ටුක් එකක්. ඒ පාර අපි දෙන්නත් නැගිටල ගිහින් බෙහෙත් දාගෙන වාහනෙත් අරගෙන ගියා ගිරිඋල්ල පොලීසියට මේ අවනඩුව කියන්න. යනකොට රථවාහන අංශයේ ලොකු මහත්තයා ඉන්නවා පුටුවක් උඩට වෙලා. අපි දෙන්න දැක්ක ගමන් හිනා වෙලා එහෙම ඇහුවා

" ආහ් මොකෝ මේ තුවාල වෙලා අක්සිඩන්ට් එකක් වගේ" 

යකෝ මේකගේ මෙලේ හෙල්ලිලාද මෙහෙම අහන්නේ. නැත්නම් අපි ඕනකමින් ගිහින් වාහනේ අයිනව යෑ. පිස්සෙක්ද කොහෙද ? අපි ඉතින් ලැබුන පුටුවෙන් වාඩිවෙලා අපේ වින්නැහිය කිව්වා. ඒ පාර මේ මනුස්සයා අපි දිහා බලල අහනවා

" ඔයාලට ගොඩක් තුවාලද  ? ඇන්ටිරියක් දාන්න තරම් ? එහෙම නැත්නම් දාන්නම ඕනිත් නැහැ.. " 

" අනිත් එක දැන් වාහනේ ගිහිල්ලත් ඇති.."

" ඔයාලා වාහනේ දැක්කේ නැද්ද...."

යකෝ මූ මොකෙක්ද ? අපි කොහොම වාහනේ බලා ගන්නේ. අපිවනේ වාහනෙන් හැප්පුවේ. මම කිව්වා

" බලා ගන්න බැරි උනා සාර්...." 

ඒ පාර මනුස්සය එතට හිටිය පොලිස් බට්ටෙකුට කථා කරා... කියපු ගමන් කොස්තාපල් කෙනෙක් ආවා. " " ඔව් සාර්...."  කියාගෙන

" බලනවා කව්ද පාලම ගාව  ඩිවුටි හිටිය දෙන්න .. බලලා එන්න කියනවා දෙන්නට"  .... කියලා

අපිත් හිතුවා වැඩේට සහනයක් ලැබෙයි කියලා.  ඒ පාර ඒ දෙන්න ආවා, අපිට කලින් කිව්වානේ වාහනේ දැක්කා කියාලා. අපි හිතුවා දැන් වැඩේ හරි කියලා. ඊට පස්සේ ලොක්ක ඇහුවා...

" ඔයාල දෙන්න දැක්කද  මේ දෙන්නව හප්පල ගිය වාහනේ ... "

ඊට පස්සේ රජ කාරියේ හිටපු නිළධාරීන් දෙන්න

" අපි දැක්කේ නැහැ සාර්...අපි දැක්කේ මේ දෙන්න පාරේ වැටිලා ඉන්නවා විතරයි "

" එතන හිටපු අය තමා කිව්වේ මේ දෙන්නව හැප්පුවේ වීල් එකකින් කියලා "

දැන් ඉතින් කෙලපංකෝ හැලප. අපි දෙන්න දැනගත්තා මේකෙන් අපිට වෙන්නේ ගෙදර යන්න පරක්කුවෙන එක විතරයි කියලා. ඊට පස්සේ අපි දෙන්න ඇන්ට්රිය දාල කට උත්තරත් දීල අපහු ගෙදර එනකො හවස 7ත් වෙලා. ඇත්තටම කිව්වේ අපි දෙන්නව ටුක් ටුක් එකෙන් හැප්පුවේ 4.30 විතර. ඇත්තටම  ගිරිඋල්ල පොලීසිය හෙලා දකින්න ඕනි මේ වගේ ශත පනහේ වැඩ කරන. මනුස්යෙක් නීතියේ පිහිට පතන්නේ ඒ මනුස්සයා අසරණ උනහම. ඒකට තමා නීතියක් කියලා. ඇත්තම කියනවා නම් ගිරිඋල්ලේ පොලීසියේ නීතිය අන්ධයි.  මෙලෝ සංසාරෙකට වැඩක් නැහැ.