Saturday, September 15, 2012

මල්ලියෙ මොටද කෙල්ලන්ගේ උප්පැන්න ?

මේ සිද්ධිය වෙනකොට මම ඒකාලේ...ඒ කියන්නේ ඒ කාලේ...එහෙම නැත්නම් ඉස්කෝලේ කාලේ.. පුන්සඳ පායල ඇති රෑක....... මමයි මගේ අසික්කිත සහාසිකයෝ... ඒ අම්මගේ බාසාවෙන්.. මගේ භාෂාවෙන් මගේ බොක්කේ මිතුරෝ රැලයි ගිය පන්සල්. ආහ් අමතක උනානේ. එදා පෝය දවසක්, අපි පන්සල් ගියේ පන්සල්. පිළිගන්නව නම් පිළිගන්න පින්වතුනී... එදා තමයි එදා.. සෑහෙන කාලෙකට පස්සේ අපි පන්සල් ගියේ.මුලින්ම අපේ මව්තුමියව ඇගේ මිතුරියක් එක්කලා පන්සල් යන්න පිටත් කොරා. අපි හවස් වෙලා පන්සල පැත්තට ඇදුනා. මයෙ අම්මේ මුළු පන්සලම මිනිස්සුගෙන් පිරිලා. ඔක්කොමල පිං කරන්න.. ඒ අස්සේ

"සුදු පාට මල් 
මට තාම මතකයි
ගුරු පාර සරසන්න ලස්සනට මල්ලී
මල් සෙවන මට තාම මතකයි"


ලස්සන ලස්සන නංගිලා ගොඩායි.. ඔක්කොම පන්සල් ඇවිල්ල.මට එක පාරට මතක් උනේ අට පට්ටමේ කියවන ජේ. ආර්. පී. සුරියප්පේරුම මහත්තයි. ඇයි අර හැව වෙලේම කියන්නේ. "හසන්ත මහත්තයෝ මේව දකින්න අපේ ඇස් පිං කරල කියෙන්න ඕනි !" කියලා.මටත් එහෙම්මයි හිතුනේ. මේ දෑස මගේ පිංවන්තයි - තේරුනේ දැන් තමයි.. අපි ඉතින් නාඹර වයසේ කොල්ලො කුරුට්ටොනේ. අපේ එවුන්ටත්  පිස්සු ආහ්. තව පොඩ්ඩෙන් බෙල්ලේ පොට යනවා ඈහ්. දුක තමා.

මේ මොනා උනත් ආවේ බුදුන් වඳින්නනේ.. වත්තට යන්නම් මලක්ක කඩන්නම් කියලා කඩපු මල් පූජ කරලා. මතක් කරලා කරලා අමාරුවෙන් පන්සිල් අරගෙන බෝ ගහ යටට ගියා. එතන තමා අපි ඒ කාලේ නිවී සැනසිල්ලේ වාද විවාද එළියට ඇදගෙන කියවන්නේ.මතකේ හැටියට එදා එලියට ඇදුනේ බෝ ගස් යට භාවනා කරනකොට අර මොකක්ද දැනෙනවලුනේ... මටත් හරියටහ මතක නැහැ ඒ කේස් එක... අපි ඔක්කොම බෝ ගහ යට වාඩි වෙලා වට වෙලා ඒක ගැන කියෙව්වා. අපි පන්සල ඇතුලට ආවේ හවස 5 විතර. මල් පහන් පුජා කරලා පන්සලෙන් එළියට එන්න එනකොට 6.30 හෝ 6.45 විතර ඇති. පන්සල් වත්තේ දන්සලකි. එය අවාරේ දුන් අර තිත්තමෙව්වා දන්සලකි. ආහ් මතක් උනා කොත්ත මල්ලි දන්සලක්. නික්ං දෙනවා නම් තණකොල හරි කමක් නැහැ කිව්වලු. අපිත් පෝලිමට එකතු උනා. මට පිටිපස්සේ මගේ සගයෝ දෙන්නෙක් සහ ඉදිරියෙන් තුන් දෙනෙක්... මම අහිංසක ලෙස මැදීවුයෙකි. ඒකත් හොඳ මොකද අද කාලේ ආරස්සාව අතින් අන්තිමයිනේ. මැදුම් පිළිවෙත සෝක්. අපිට ඉස්සරහින් ලස්සන නංගියෙකි. නංගි අතේ තවත් නංගියෙකි. අයියෝ සල්ලි. කිමද මේ අරුමේ ...ඇත්තටම තේරුම් ගන්න බැහැ. ඒ අතර තුර අපේ එකෙකුගේ රබර් ඇහැක් ඒ නංගී දෙසට ඇස මරයි. නොදකින් ගොරකයා. මෙනවා කරන්නද යාළුවොනේ.. පොර නමින් චාමර ය. පෙනුමෙන් අහිංසකය... මා මෙන් නාඹර වයසේ එකෙකි. වෙනස නම් කෙල්ලන් දුටු විට පොර සිරා එකෙක් වෙයි. හිත උනුවෙයි. සියාරු වෙයි. හරියට රොබියලැක් තීන්ත වගේ. එන පොට කොහෙත්ම සිරා නැත. මේක පිට එකෙක් හෝ ඒ නංගියගේ පව්ලේ අයෙකු දැක්කොත් බොන්න කෙසේවෙතත් කන්න දන්සල නොමිලේම ලැබෙයි.

තැනට සුදුසු  මගේ අප්ලික් මොලේ ඇහැරිනි

මම - ඒ චාමරයෝ මොකක්ද බං කරන්නේ.. ළමයි ඉන්න අම්මලනේ පව් වැඩ කරන්න එපා යකෝ

චාමරයා - අඩේ පිස්සුද ලකියෝ මේ ඒකිගේ ළමයෙක් නෙවෙයි, මේ එකිගේ නංගියෙක් වෙන්න ඇති බං

මම - යකෝ මොඩ වැඩ කරන්නේ නැතුව මෙන්න මෙහාට වරෙන්.. උඹ කොහොමද එහෙම කියන්නේ

චාමරයා - බලපංකො බං මූනෙම්ම පේනවා වයස නැහැ කියලා, උඹ පොඩ්ඩක් පාඩුවේ හිටපං

සික්කේයියා. අද මූ අපේ හම ගලවයි වගේ. අහිංසක අපිව උඩ ඉන්න දෙයියොම බලාගන්න ඕනි. මම හිතින් මටම කියා ගන්න ගමන් චාමරයා දිහා බැලුවා. හෑහ්.. ඒක පොලිමෙන් ඉස්සරහට පැනලා අර නංගිගේ අතේ ඉන්න පොඩි එක හුරතල් කරනවා. අනේ අම්මියෝ... අද නම් කෑමක් සෙට් වෙයි රිදෙන්නම. කොයික්ටත් අපේ එකෙක් නෙවෙයි වගේ අහක බලන් ඉන්න ඕනි. අපේ අනිත් සගයොත් වෙන වෙන වැඩ වලය. අහිංසක මම තිනකඩය. අපිට කොයිද බූල් බල්ලෝ...

මේන්න ටික වෙලාවකින් චාමරයා ආපහු අපි ඉන්න තැනට ආවා.

මම - අනේ බං වඳින්නම් බං ඔය මගුල නවත්තපං . තෝ අපිටත් කෑම සෙට් කරයි වගේ...

චාමරයා - නැහැ බං මම ඒකිට පොඩ්ඩත් ඇහැ දැම්ම බං...ඒකිත් හිනාව දැම්මා.

මම - ඔය ඇති බං .. තේරෙනවනේ බං දරුවෙකුත් අතේ...කෑවොත් එකෙක් දෙන්නෙක්ගෙන් නං කමක් නැහැ බං අනික අද පෝය දවසක් ... අපිට කන්න වෙන්නේ තොග ගානට...බං

චාමරයා - හිටපංකෝ මම ඒකිගෙන් අහන්නං....

අසුරු සැනින් චාමරයා පොලිමේ ඉස්සරහට වෙන්න හිටපු නංගි ගාවට ගියා...

චාමරයා - නංගී මේ ළමයා ඔයාගෙද ?
(හපොයි නොදකින් ගෝතයා මූ ඉඳළ ඉඳළ ඇහුව මචනේ බලපං, අපේ උන් පුදුමෙව් වගේ බලාගෙන හිටියේ...)

ඒ නංගී හැරිල බැලුවා බැලිල්ලක් චාමරයගේ මූන අප්පයක් වගේ උනා. දැන් අපිත් බය වෙලා.



නංගි  - ඇයි තමුසේ තාත්ත වෙන්නද ?

හැහ්....හූ.... ඇත්ද ? සනිපද ? ...... පොලිමේ හිටපු ඔක්කොම එක පාරට හිනා උනා. අපි අසරණ වෙලා වගේ හිට දැනෙනවා...... මේ වන විට අමාරුවෙන් ඉතුරු කරගත් නම්බුවත් බම්බුවක් වී හමාරයි.. පොරකා තුවාලුවූ පුසෙකුමෙන් චාමරයා අපේ පැත්තට ආවේය. මම පරණ ඩීසල් එන්ජිමක් වගේ ගැහෙන්නට විය. ඇයි යකෝ ඒ වෙලාවෙ එකෙක් අඩෝ කිව්වනං ඇති. සුපිරි මැච් එකක් බලන්න තිබ්බා. අපි කනවා එහෙනම් අම්බානෙකට. කොහොම හරි කොත්ත මල්ලි කෝප්ප දෙක තුනක් වංචනික ලෙස පෝලින් පැන රසබලපු අපි ගෙදර ආවෙම චාමරයව බයිට් බයිට් කර කර.... දචස් දෙක තුනක් යනකම්ම පොර ලෙසටම බයිට් උනා.

කොරන්න දෙයක් නැහැ බල මාළු කෑව නං විඳවපං බළලෝ කිව්වළු.....

Related Articles

11 comments:

  1. හච්චෝ හච්චෝ :) :)

    ReplyDelete
  2. චාමර වගෙම නැතෑ යාලුවොත් ;)

    ReplyDelete
  3. හික්..හික්.. වෙච්චි දෙයක්.. හැබෑටම උඹලා පන්සල් ගිහිල්ලත් කොරන්නෙ ඔව්වද ඈ..

    ප.ලි. 'මම බ්ලොග් ලියන කබ්බෙක් ' තව අයින් කරන්න බැරිද? පෝස්ට් එක කැපෙන්නෙ නැති වෙන්න.. ඒක හින්දා මට නම් කියවන්න අමාරුයි..

    ReplyDelete
  4. ඔය වගේ වැඩ අපිටත් වෙලා තියෙනවා සෑහෙන්න.......

    ReplyDelete
  5. හිරුහිමාවී & පණුච්චි - :) :D

    සුදු මහත්තයා - අනේ ඉතින් එහෙම්මම නැහැ පොඩ්ඩක් විතර.. අපි ඉතින් කොල්ලොනේ

    හරී - නැහැ නැහැ බං අපි කිව්වට අපේ සැට් එකේ එකම ඔය වැඩේට දස්ස බුමා මූ තමයි

    රොබින් කුරුල්ලා....... - ලියහන්කෝ බලන්න ආසයි කියවන්න !

    ReplyDelete
  6. රසවත් සිදුවීමක් වෙන්න ඇති නේද

    ReplyDelete
  7. @ කෝරලේ මහත්තයා - කෝරලේ මහත්තයට කියන්න අපි ගුටි නොකා ආවේ 99.9න් තව ටිකක් හිටිය නම් මේ භුතයා හිංදා සුපිරි බොජනයක් සැට් වෙන්නේ

    ReplyDelete
  8. කොච්චි මිරිස් කෙල්ලෙක්නේ :D

    ReplyDelete
  9. කව්ද බං දන්නේ මූණෙන් අහිංසක උනා මේ වගේ කෙල්ලෙක් වෙයි කියලා....

    ReplyDelete
  10. හයියූ... හොඳි ඕන්නැ කිව්වලු..

    ReplyDelete

හිතට දැනෙන දේ ලියන්න..හැමදෙයක්ම.....වටින්නේ අදහසයි...